"ทางไปสู่เกียรติศักดิ์ จักประดับดอกไม้ หอมยวลชวนจิตไซร้ ไป่มี"

"ทางไปสู่เกียรติศักดิ์ จักประดับดอกไม้
หอมยวลชวนจิตไซร้ บ่มีฯ"

พระราชนิพนธ์โคลงสุภาษิต ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ตีพิมพ์ครั้งแรกใน "ดุสิตสมิต" เล่ม ๔  ฉบับที่ ๔๒  วันที่  ๔  ตุลาคม  พ.ศ. ๒๔๖๒
ทรงแปลโคลงสุภาษิตนี้จากภาษิตของฝรั่งเศสชื่อ ลาฟองเตน ที่ว่า "Aucum chemin de fleurs ne conduit a' la gloire"  ไว้ดังนี้

                   (โคลง ๓ ดั้ง)

    "ทางไปสู่เกียรติศักดิ์            จักประดับดอกไม้
หอมยวลชวนจิตไซร้               บ่มีฯ"

และทรงพระราชนิพนธ์ขยายความพระราชนิพนธ์สุภาษิตนั้นไว้ ดังนี้

                  (โคลงสินธุมาลี)

     นี้เปนภาษิตซึ่ง             นักปราชญ์
ฝรั่งเศสผู้ฉลาด                  กล่าวไว้
เพื่อเตือนจิตชนชาติ            ฝรั่งเศส
เราก็ควรพิศให้                   ถ่องตาม
     อันความงามงดทั้ง       ชื่อเสียง
ปรากฏเป็นอย่างเยี่ยง        หายาก
ผู้ใดคิดแต่เพียง             ความสดวก  ตนเอง
หาชื่อได้ลำบาก            ยากเข็ญ
     มัวเห็นแก่การหลีก      อุปสัค
ใดยากฤาก็มัก              หู่หด
คอยดูเยี่ยงเขาจัก          ทำอย่าง  ไรกัน
โอกาศก็ย่อมหมด        แน่พลัน
     ฉนั้นใครอยากได้      ชึ้นชื่อ  ฦาฮา
ต้องบากบั่นลงมือ         ทำกิจ
จะพบอุปสัคฤา            ยากเท่า  ใดใด
บ่มิยอมให้จิต              ถดถอย
     คอยเตือนตนให้ยิ่ง  วิริยะ
ทุกเมื่ออุสาหะ           ยอมยาก
พยายามบ่ลดละ          แม้เหนื่อย  ก็ดี
ทนระกำลำบาก          เพื่อดี
    ดังนี้ยามสำเร็จ     ปรารถนา
กอบกิจได้เป็นสา       ระแล้ว
ขึ้นชื่อและฦาชา         สมที่  เพียรแล
จิตก็จักผ่องแผ้ว        สุดเกษมฯ